به گزارش مشرق، اختلاف دو کشور آلمان و اتریش بر سر بحران مهاجرت وارد فاز تازه ای شده است. این اختلاف خود را در جریان دیدار اخیرآنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و سباستین کورس صدر اعظم جوان اتریش نیز نشان داد. اگرچه صدر اعظم های دو کشور آلمان و اتریش بر لزوم گسترش همکاری ها با یکدیگر تاکید کردند، اما آنچه در این دیدار مورد توجه رسانه ها و تحلیلگران بود، به اختلافات بنیادین و اساسی برلین و وین بر سر حل و فصل بحران مهاجرین مربوط می شد. هم اکنون بحران مهاجرت به بحرانی فراگیر و مزمن در اروپای واحد تبدیل شده است. موضوعی که حتی در معادلات سیاست داخلی آلمان نیز خودنمایی کرده است.

بر همگان مسجل است که یکی از اصلی ترین دلایل راهیابی حزب افراطی "جایگزینی برای آلمان" به پارلمان این کشور (Bundestag) مخالفت شهروندان آلمانی با رویکرد مهاجرتی باز آنگلا مرکل و حزب دموکرات مسیحی بوده است. در جریان رقابتهای انتخابات سراسری اتریش در سال ۲۰۱۷ میلادی نیز حزب افراطی "آزادی" توانست با مانور گسترده بر روی بحران مهاجرت و مانور بر روی آموزه های ملی گرایانه در فضای اجتماعی و سیاسی اتریش طرفداران زیادی را جذب کند.

هم اکنون جریان راست افراطی در اتریش ( حزب آزادی) درکنار حزب مردم ( به رهبری کورس) ، دولت ائتلافی این کشور را تشکیل داده اند. بدیهی است که در آینده ای نزدیک، شاهد تنشهای بیشتری میان وین و برلین بر سر بحران مهاجرین خواهیم بود. همان گونه که محرز است، اتریش قصد ندارد از سیاستهای خود در تقابل با برنامه های مشترک اروپای واحد در قبال مهاجرین عقب نشینی کند. اتریش در کنار کشور هایی مانند مجارستان، قصد ندارند در پروژه مشترک اروپایی( در قبال بحران پناهجویان و مهاجرین) مشارکت کنند. همین مسئله منازعات درون اروپایی بر سر بحران پناهجویان را تشدید خواهد کرد. با این حال مسئله به این نقطه ختم نمی شود!

قرار است اتریش در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ میلادی ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را عهده دار شود. بدون شک این دوره شش ماهه، مملوء از بحران و اختلاف در میان سران اروپایی خواهد بود. بی دلیل نیست که چندی پیش دهها تن از سیاستمداران سابق اروپایی در نامه ای به سران فعلی اروپای واحد خواستند تا جلوی ریاست دوره ای اتریش در اتحادیه اروپا گرفته شود. حضور حزب آزادی در مقام ریاست اتحادیه اروپا بدترین خبر ممکن برای این مجموعه محسوب می شود.

این در حالیست که توافق نیم بند بروکسل و آنکارا بر سر بحران مهاجرین نیز در آستانه فسخ قرار دارد و اعلام رسمی مقامات اروپایی مبنی بر عدم پذیرش عضویت کامل ترکیه در اتحادیه اروپا( درکنار عملی نشدن سایر شرایط مربوط به توافق دوجانبه آنکارا- بروکسل)، منجر به سست تر شدن این پیمان شده است. در چنین شرایطی بسیاری از تحلیلگران مسائل اروپا معتقدند که سال ۲۰۱۸ میلادی، سالی خواهد بود که بحران مهاجرین بار دیگر در آن پررنگ خواهد شد. در این میان، تنها راه ممکن برای حل و فصل این بحران اتخاذ رویکردی مشترک از سوی کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواهد بود.

در هر حال دیدار اخیر دو صدر اعظم اروپایی نشان داد که مرکل و کورس در خصوص بحران مهاجرین و نقش اتحادیه اروپا در حل و فصل این بحران با یکدیگراختلافاتی اساسی و بنیادین دارند. بدون شک این اختلافات معلول رویکرد مبنایی این دو نسبت به مهاجرین بوده وبه راحتی قابل حل و فصل نیست.  با هم اختلاف نظر دارند.

همچنین نوع نگاه "سباستین کورس" نسبت به اروپای واحد و نقش آفرینی آن در بحرانهای پیش روی این مجموعه نیز در این خصوص تاثیرگذار است. صدر اعظم اتریش بر خلاف مرکل خواهان محدود شدن قدرت اتحادیه اروپاست و پول بیشتر برای اتحادیه اروپا را رد می کند این در حالیست که مرکل طرفدار نقش آفرینی مستقیم و پررنگ اروپا در تمامی بحرانها و مسائل مربوط به این مجموعه می باشد.